پرچم چین

رنگها: قرمز،زرد

تاریخ ثبت پرچم: 1949/09/27 

پرچم چین با زمینه ای سرخ رنگ یادآور انقلاب و فداکاری مردم چین میباشد. ستاره بزرگ نماد حزب کمونیست و چهار ستاره‌ کوچک‌تر نماد اتحاد گروه‌های مختلف جامعه زیر نظر رهبری آن کشور است. در یک نگاه، این پرچم پیام وحدت مردم و رهبری کشور را نشان میدهد.

پرچم چین (جمهوری خلق چین) یک پرچم قرمز با پنج ستاره زرد است که هر کدام بیانگر موضوعی خاص می باشند..

رنگ قرمز: نماد انقلاب کمونیستی و خون کشته شدگانی است که برای آزادی و استقلال چین جنگیده اند. همچنین رنگ سنتی انقلاب و کمونیسم است.

ستارهٔ بزرگ زرد: نشان‌دهندهٔ رهبری حزب کمونیست چین است.

چهار ستارهٔ کوچک‌تر: نمایانگر چهار طبقهٔ اجتماعی‌ هستند که طبق نظریهٔ مائو تسه‌تونگ «ائتلاف مردم» را تشکیل می‌دهند:

کارگران، دهقانان ،پیشه‌وران و کسبه، سرمایه‌داران میهن‌پرست

ستاره‌های کوچک به‌گونه‌ای چیده شده‌اند که همگی به سمت ستارهٔ بزرگ متمایل‌ هستند، و این به معنی اتحاد مردم تحت رهبری حزب کمونیست می باشد.

پرچم کنونی چین همزمان با تأسیس جمهوری خلق چین به‌طور رسمی معرفی شد. این پرچم نماد هویت ملی، انقلاب و حاکمیت نوین چین به شمار می‌آید.
پس از پیروزی حزب کمونیست چین در جنگ داخلی و اعلام موجودیت جمهوری خلق، کمیته‌ای ویژه برای طراحی پرچم ملی تشکیل شد. در ژوئیه ۱۹۴۹، این کمیته از طراحان و مردم دعوت کرد تا پیشنهادهای خود را ارائه دهند. بیش از ۳۰۰۰ طرح به کمیته ارسال شد.
از میان آن‌ها، طرحی که توسط ژن لانسونگ (Zeng Liansong)، یک اقتصاددان اهل شانگهای، ارائه شده بود مورد توجه قرار گرفت. او پرچمی را طراحی کرده بود که زمینه‌ای تماماً سرخ داشت (به نشانه‌ انقلاب) و شامل یک ستاره بزرگ همراه با چهار ستاره کوچک در کنار آن می‌شد. در ابتدا او در طرح خود، داخل ستاره بزرگ نماد داس و چکش قرار داده بود، اما بنا به تصمیم کمیته، برای سادگی و جلوه ملی، آن نمادها حذف شدند و ستاره‌ها به تنهایی باقی ماندند.

در نخستین نشست «کنگره ملی خلق چین» در ۲۷ سپتامبر ۱۹۴۹، این پرچم به‌طور رسمی به‌عنوان پرچم ملی چین تصویب شد. برای نخستین بار، در روز ۱ اکتبر ۱۹۴۹، هنگام اعلام تأسیس جمهوری خلق چین توسط مائو تسه‌تونگ در میدان تیانمن پکن، پرچم برفراز این میدان تاریخی به اهتزاز درآمد.
از همان زمان تاکنون، پرچم پنج‌ستاره سرخ به‌عنوان نماد وحدت مردم چین، رهبری حزب کمونیست و هویت ملی این کشور شناخته می‌شود و در تمامی مراسم‌های رسمی، ملی و بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

قبل از آن‌که پرچم کنونی جمهوری خلق چین (پرچم سرخ پنج‌ستاره) در سال ۱۹۴۹ به اهتزاز درآید، چین پرچم‌های گوناگونی را در دوره‌های مختلف تاریخ خود استفاده می‌کرد.:

دوران سلسله های سلطنتی (تا اوایل قرن بیستم):

در دوران سلسله های مختلف (مانند تانگ، سونگ و مینگ) پرچم ملی به معنای امروزی وجود نداشت.

بیشتر پرچم‌ها نظامی یا سلطنتی بودند، غالباً با رنگ‌های زرد (رنگ امپراتوری) و نمادهایی چون اژدها.

در دورهٔ سلسله چینگ (۱۶۴۴–۱۹۱۱): پرچم زرد رنگی با اژدهای آبی و یک مروارید آتشین سرخ به‌عنوان پرچم ملی غیررسمی به‌کار می‌رفت. این پرچم بیشتر نمایانگر اقتدار امپراتور بود تا هویت ملی مردم.

انقلاب شین‌های و تأسیس جمهوری چین (۱۹۱۱–۱۹۴۹):

پس از سقوط سلسله چینگ و پیروزی انقلاب ۱۹۱۱ به رهبری سون یات‌سن، پرچم‌های تازه‌ای معرفی شدند:

پرچم پنج‌نژاد زیر یک اتحاد (۱۹۱۲–۱۹۲۸):
پرچمی با پنج نوار افقی رنگی (قرمز، زرد، آبی، سفید، سیاه). هر رنگ نماد یک گروه قومی چین بود:

قرمز: قوم هان

زرد: قوم مانچو

آبی: قوم مغول

سفید: قوم هویی (مسلمانان)

سیاه: قوم تبتی

پرچم آبی با خورشید سفید (۱۹۲۸–۱۹۴۹):
پس از استقرار حکومت کومینتانگ (حزب ملی‌گرا) به رهبری چیانگ کای‌شک، پرچم رسمی جمهوری چین پرچم آبی با خورشید سفید ۱۲ پرتو در گوشه بالا و سمت چپ (کورنر) روی زمینه‌ای سرخ بود.

این پرچم همان است که پس از جنگ داخلی، توسط کومینتانگ به تایوان برده شد و امروز هم پرچم رسمی جمهوری چین (تایوان) است.